• Vader:
  Willem van Broekhuizen¹, zn. van Johan van Broeckhuijsen (ridder) en Elisabeth van Buderich, ridder, raad, erfdrost en erfhofmeester van Gelre in 1390, heer van Spaland en Oostrum, ovl. voor 22 jul 1415,
  , Willem van Broekhuizen, de oudste zoon van de heer van Broekhuzen. Hij erfde van zijn vader de heerlijkheden Broekhuizen, Loe en Ingher Walacken (= het huidige Wallach, gelegen in de buurt van Xandten bij Alpen aan de Rijn in Duitsland). Hij verkreeg de heerlijkheden Spraland en Oostrum als onderpand van Daniel van Apeltern. Toen die zijn schuld niet  kon aflossen kocht hij deze heerlijkheden. Hij heeft waarschijnlijk op dezelfde wijze de heerlijkheid Geysteren en Oirlo verworven. Hij bezat het pandrecht op het kasteel van Grebben en de tol van Venlo. Hij kocht het Gelderse erfhofmeesterambt van verre familie te weten Jacob, heer van Mirlaer en Johanna van Broekhuizen. Hij was gehuwd met Agnes de Cock, erfdochter van Waardenburg.
  Hij overlijdt omstreeks 1415 want dan vindt een boedelscheiding plaats.
  Heer Willem van Broeckhuisen, ridder, werd heer van Weerdenborch door zijn huwelijk met Agnes van Weerdenborch of Weerdenburg, dochter van Gerhard, vijfde heer van Weerdenborch (uit het geslacht de Cock), en van Henrica van Culenborch. Hij kocht in 1390 het erfhofmeesterambt van Gelder van Jacob van Mierlaer. Uit hem stamt de tak der heeren van Weerdenborch (Zie hierover o. a. het opstel van wijlen Mr. J. Gerdes Oosterbeek, archivaris van Gelderland in den Gelderschen Volksalmanak voor 1874, blz, 7 ; Mr. W. van de Poll, het kasteel Waardenburg, in het bij de wed”. van Wermeskerken te Tiel uitgegeven tijdschrift:
  Gelderland, 1853 ; Dr. Schotel, Ammerzode in de Bijdragen
  voor vaderlandsche geschiedenis en oudheidkunde. Ie R, IV, 123; enz.). zie ook: Bijdragen voor Vaderlandsche Geschiedenis en Oudheidkunde, verzameld en uitgegeven door Is. An. Nijhoff, Korrespondent der Tweede Klasse van het Koninklijk Nederlandsch Instituut van Kunsten en Wetenschappen, Opzigter van het Provinciaal Archief van Gelderland. IIIde Deel, 4de Stuk, en IVde Deel, 1ste en 2de Stuk. Te Arnhem, bij Is. An. Nijhoff. 1842 en 1843, tr. circa 1380 met

• Moeder:
  Agnes de Cock van Waardenburg¹ (de Cock van Weerdenburg), dr. van Gerard de Cocq van Waardenburg (5e heer van Waardenburg) en Hendrica van Culemborch, geb. circa 1360, ovl. circa 1404,
  , het komt zelden voor dat de stichtingsdatum van een kasteel bekend is, met "de Waardenburg" is dat wel het geval. Op 5 augustus 1265 gaf graaf Otto II van Gelre de dorpen Hiern, Neerijnen en Opijnen aan Rudolph de Cock, ridder, die daartegenover zijn bezittingen in Rhenoy afstond. Toen deze Rudolph het dorp Hiern (de oude naam van het dorp Waardenburg) in leen had gekregen, wilde hij er zich ook vestigen. Hij vroeg dus aan zijn leenheer, graaf Otto, toestemming om een woning te mogen bouwen. Hij gaf Rudolph dan ook vergunning om te "timmeren", maar het bouwwerk mocht niet meer kosten dan 300 Leuvense Ponden. Zijn gelijknamige zoon volgde hem op en bouwde het uit, evenals diens zoon Johan. Uit het huwelijk van Gerard de Cock en Henrica van Culemborg kwam alleen de erfdochter Agnes die de bezittingen via haar huwelijk (kort voor 1385) inbracht bij Willem van Broeckhuysen. In 1415 overleed deze en kwam het aan de oudste van 9 kinderen, namelijk Willem en toen deze al snel overleed aan diens broer Johan van Broeckhuysen (een grote en vette man volgens de Waardenburgse kroniek), die trouwde met Adriana van Brakel. Hun zoon Gerard van Broeckhuysen trouwde in 1434 met Walraven van Brederode. Hun zoon Johan kreeg op circa 10 jarige leeftijd de beschikking over onder andere Waardenburg en overleed in 1468. In 1470 volgde zijn enige en minderjarige zoon Gerard hem op. Zijn zus Walraven volgde hem in 1494 op en trouwde met Otto van Arkel waardoor het in deze familie kwam. In 1574 is het kasteel door Lodewijk, graaf van Nassau, broer van prins Willem I, verwoest. De toenmalige bewoonster (Catharina van Gelder, weduwe van Walraven van Arkel) was Spaansgezind en weigerde zich over te geven. De schade was aanzienlijk en nooit meer is het slot deze slag te boven gekomen. Haar kleinzoon, Thomas van Thiennes, verkocht het aan Johan Vijgh in 1618. In 1700 werd het gekocht door de Friese adellijke familie Van Aylva, waarbij in 1800 A.J.W. van Aylva huwde met Frederik baron van Pallandt, welke familie het tot 1971 in bezit had.

tr. in 1405
met

Mechteld van Brempt,
, vermeld 1405-1424.

Bronnen: