Cees Hagenbeek

Karel II van Anjou

Karel II van Anjou, geb. in 1254, koning van Sicilië koning van Napels, Sicilië en Jeruzalem, hertog van Apulië, prins van Salerno, Capua en Torento, graaf van Anjou en Maine, Provence en Forcalquier, vorst van Achaja en Piemont, koning van Napels, Sicilië en jeruzalem, hertog van Apulië, prins van Salerno, Capua en Torento, ovl. Corbeil [Frankrijk] op 5 mei 1309.

Karel II van Anjou.
Zijn volledige naam luidt: Carlo II. Re di Napoli Rex de Jerusalem Duc de la Pouille Principe di Acaja, di Salerno, di Capua e di Taranto Comte d'Anjou, du Maine, de Provence et de Forcalquier.

Vader:
Karel I Stephan (Karel I Stephan, Carlo) van Frankrijk-Anjou¹ (Capet, d'Anjou-Sicile), zn. van Lodewijk VIII 'de Leeuw' van Frankrijk (koning vanaf 1223) en Blanche (Blanca) van Castilië (regentes 1226/1236), geb. op 8 sep 1226, graaf van Provence en Forcalquier, koning van Sicilië en jeruzalem, hertog van Apulië, vorst van Capua en Achaja, graaf van Anjou en Maine in 1246, Romeins senator van 1266 tot 1278, generaal-vicar van het Heilige Roomse Rijk in Italië in 1268, graaf van Tonnere in 1273, ovl. Chateau de Foggia [Italië] op 7 jan 1285, uit dit huwelijk geen kinderen, tr. op 1 aug 1246 met

Moeder:
Beatrijs Comtesse van Aragon-Provence¹ (de Provence et de Forcalquir), dr. van Raimundus Berengar V van Aragon (graaf in de Provence) en Beatrix van Savoye, geb. in 1234, erfdochter van de Provence, ovl. Novara op 23 sep 1267.

tr. in 1269
met

Maria van Hongarije, dr. van Stephan V van Hongarije en Elisabeth van Bosnië, geb. in 1257, ovl. op 25 mrt 1323, begr. Clermont [Frankrijk].

Uit dit huwelijk 3 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Margaretha	*1273		†1299		26	1	5
2	Karel	*1271	Napels [Italië]	†1295		23	1	1
3	Eleonora	*1289		†1341	Catania [Italië]	51	1	1

Bronnen:

1.	Gens Nostra, Nederlandse Genealogische Vereniging, Amsterdam, van 1946 tot 1995 (GN)

Maria van Hongarije
Maria van Hongarije, geb. in 1257, ovl. op 25 mrt 1323, begr. Clermont [Frankrijk].

Vader:
Stephan V (Istvan V) van Hongarije (Kiraly (v. Ungarn)), zn. van Bela IV van Hongarije (koning) en Maria Laskaris van Byzantium, geb. in 1239, ovl. op 1 aug 1272, tr. in 1255 met

Moeder:
Elisabeth van Bosnië (von Kumanien), dr. van Koethen van Koemenië (Khan van Koemenië), ovl. na 1290.

tr. in 1269
met

Karel II van Anjou, zn. van Karel I Stephan van Frankrijk-Anjou en Beatrijs Comtesse van Aragon-Provence (erfdochter van de Provence), geb. in 1254, koning van Sicilië koning van Napels, Sicilië en Jeruzalem, hertog van Apulië, prins van Salerno, Capua en Torento, graaf van Anjou en Maine, Provence en Forcalquier, vorst van Achaja en Piemont, koning van Napels, Sicilië en jeruzalem, hertog van Apulië, prins van Salerno, Capua en Torento, ovl. Corbeil [Frankrijk] op 5 mei 1309.

Karel II van Anjou.
Zijn volledige naam luidt: Carlo II. Re di Napoli Rex de Jerusalem Duc de la Pouille Principe di Acaja, di Salerno, di Capua e di Taranto Comte d'Anjou, du Maine, de Provence et de Forcalquier.

Uit dit huwelijk 3 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Margaretha	*1273		†1299		26	1	5
2	Karel	*1271	Napels [Italië]	†1295		23	1	1
3	Eleonora	*1289		†1341	Catania [Italië]	51	1	1

Anna Diogenes ?

Anna Diogenes ?.

tr.
met

Urosh I prins van Servië.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Helena						1	2

Mathias I de Montmorency Seigneur de Marly de Conflans et d'Attuchy
Mathias I Sire de Montmorency Seigneur de Marly de Conflans et d'Attuchy, ovl. in 1160.

Mathias I Sire de Montmorency Seigneur de Marly de Conflans et d'Attuchy.
d'Attichy, Connetable de France.

Vader:
Bouchard IV Sire de Montmorency de Marly de Feuillarde, zn. van Herve de Montmorency en Agnes de Soissons, geb. Montmorency [Frankrijk] in 1077, ovl. Jeruzalem op 9 jan 1132, tr. met

Moeder:
Agnes de Beaumont Dame de Conflans, dr. van Ivo III de Beaumont (Comte de Beaumont-sur-Oise et Chambrier de France) en Adelheidis de Gournay.

tr. (1) in 1141
met

Adelheid van Savoye, dr. van Humbert II de sterke/de dikke van Savoye (graaf van Savoye, Maurienne en Bellay) en Gisela van Bourgondië-Ivrea, geb. circa 1092, ovl. Montmartre [Frankrijk] op 18 nov 1154, begr. Parijs [Frankrijk], tr. (1) met Lodewijk VI koning van Frankrijk. Uit dit huwelijk 4 kinderen.

tr. (2)
met

Alix ? , dr. van Hendrik I van Normandië (koning van Engeland), ovl. voor 1141.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Bouchard V	*1130		†1189		59	1	2

Bronnen:

1.	NRC Handelsblad, dagblad, Vlaamse Mediahuis, Bart Funnekotter, Amsterdam (NRC)

Lucienne van Rochefort

Lucienne van Rochefort, geb. Rochefort-En-Yvelines [Frankrijk] circa 1088, Dame de Rochefort, ovl. Beaujeu [Frankrijk] op 22 aug 1137.

Vader:
Guy II de Montmorency Comte de Rochefort-en-Yveline Seigneur de Crecy de Gournay et de Brethencourt, zn. van Guy de Montmorency Seigneur de Montlhery en Hodierne Gometz-Le-Châtel, geb. in 1048, Comte de Rochefort en Yvelines Seigneur de Rochefort-en-Yvelines Sénéchal de France, ovl. Le Puiset [Frankrijk] in 1118, tr. (1) in 1076 met Adélaïs de Crezy Dame de Crezy et de Gournay (Adélaïs de Crécy-sur-Serre), dr. van Renaud Regnault de Corbeil en Adélaïde? Maria de Montdidier (Dame de Crécy-en-Brie), geb. Crécy-sur-Serre [Frankrijk] in 1055, Comtesse de Corbeil, dame de Gournay sur marne et Crécy, ovl. Y [Frankrijk] na 12 okt 1104. Uit dit huwelijk een dochter, tr. (2) in 1059 met

Moeder:
Elisabeth Montdidier de, dr. van Hilduin IV de Ponthieu-Montdidier (heer van Ramerupt, Acris en Breteuil, graaf van Roucy) en Adelheid van Roucy (bur Abbaye de Liessies), geb. Corbeil [Frankrijk] in 1045, Dame de Corbeil-Essonnes, de Gournay-sur-Marne de Crécy-en-Brie, ovl. in 1104.

tr. (1) in 1104, (gesch. in 1107)
met

Lodewijk VI koning van Frankrijk¹ (Dikke Capet), zn. van Philips I van Frankrijk (koning van Frankrijk 1060-1108) en Berthe gravin van Holland, geb. Parijs [Frankrijk] op 1 dec 1081, Frans koning 1108, ovl. Parijs [Frankrijk] op 1 aug 1137, begr. Saint Denis [Frankrijk], tr. (2) met Adelheid van Savoye. Uit dit huwelijk 4 kinderen.

Adélaïs de Crezy Dame de Crezy et de Gournay (Adélaïs de Crécy-sur-Serre).
Adelaide?, 1.Ehe: Bouchard II, Comte de Corbeil.

tr. (2) Montlhéry [Frankrijk] op 17 mei 1107
met

Guichard III de Beaujeu, geb. Beaujeu [Frankrijk] circa 1080, Seigneur de Beaujeu, Ecuyer, ovl. Cluny [Frankrijk] in 1137, begr. aldaar in 1137.

Uit dit huwelijk 2 kinderen.

Bronnen:

1.	NRC Handelsblad, dagblad, Vlaamse Mediahuis, Bart Funnekotter, Amsterdam (NRC)

Emma van Limoges

Emma van Limoges, geb. in 1095, ovl. Angoulême [Frankrijk] in 1148.

Emma van Limoges.
Zij is ontvoerd door één van de trouwste leenmannen van Willem X, Willem van Angoulême, die haar later trouwde, dochter van Aymar III, V de Limoges et Graulle d'Angouleme, 1.Ehe: Bardon, Seigneur de Cognac.

Emma was in haar eerste huwelijk getrouwd met Bardon de Cognac. Vervolgens werd ze de echtgenote van Guillaume X van Aquitanië. Volgens Geoffroi du Vigeois werd ze tijdens de pelgrimstocht van haar tweede echtgenoot naar Santiago de Compostella ontvoerd door Guillaume d'Angoulême. Dit gebeurde op advies van de heren van de Limousin, die de overheersing door de Poitevins vreesden. Guillaume van Aquitanië zou kort daarna tijdens zijn pelgrimstocht sterven. .

François Marvaud - Geschiedenis van de burggraaf en de burggraafschap van Limoges:.

Adhémar III had twee dochters: de ene, Brunissende, was getrouwd met Archambaud de Comborn, met wie ze meerdere kinderen had. De andere, genaamd Emma, had een leven vol turbulentie en hevige hartstochten. Eerst trouwde ze met Bardon de Cognac, met wie ze geen kinderen kreeg. Als weduwe, nog steeds jong en mooi, trouwde ze in 1136 met Guillaume X, hertog van Aquitanië. Hij beloofde haar meer glans en eer dan Guillaume Taillefer (zoon van Wulgrin Taillefer, graaf van Angoulême), die haar hartstochtelijk liefhad. Aan zijn hof kwam Emma vaak, waar haar schoonheid de meest nobele dames van Saintonge en Angoumois overschaduwde. Guillaume Taillefer, verblind door zijn passie en woedend dat hij was verdrongen door de hertog van Aquitanië, verborgen zijn wrok. Aangemoedigd door de heren van de Limousin, die de overheersing van de Poitevins vreesden, ging hij vaak naar het kasteel van Clain en Boivre om deel te nemen aan de feesten van zijn suzerein. Op een dag, terwijl Guillaume X afwezig was, ontvoerde hij diens echtgenote. Guillaume, verontwaardigd, besloot wraak te nemen en riep zijn vazallen en strijders bijeen. De heren van de Limousin sloten zich aan bij de graaf van Angoulême, uit angst dat, als de burggraafschap Limoges als bruidschat van Emma werd, zij onder de directe heerschappij van Poitiers zouden komen. Kreten van haat en wraak weerklonken in Angoumois, Limousin en Poitou. Overal maakte men zich klaar om te vechten, terwijl de oude burggraaf van Limoges, zich terugtrekkend in zijn kasteel van Ségur, zijn dochter vervloekte... Op het moment dat de oorlog nieuwe verwoestingen dreigde aan te richten, werd bekend dat de graaf van Poitiers, die zich had voorgenomen Limoges te vernietigen, was gestorven tijdens een pelgrimstocht naar Santiago de Compostella. Hij liet zijn hertogdom Aquitanië na aan zijn oudste dochter, de jonge en mooie Aliénor, die hij als echtgenote had bestemd voor Louis, de oudste zoon van Louis le Gros, koning van Frankrijk. Tot grote vreugde van het volk legden beide partijen de wapens neer..." "Door de dood van haar tweede echtgenoot was Emma van Limoges de rechtmatige erfgename geworden van de burggraafschap. Toch wilde Adémar III, haar vader, deze rijke erfenis niet aan haar nalaten. Gelukkig met de genegenheid die hem werd getoond door zijn andere dochter, getrouwd met de burggraaf van Comborn, en dankbaar voor wat deze had gedaan om hem te redden uit de handen van Ebles de Ventadour, koos hij voor opvolgers hun twee zonen, Gui en Adémar.".

Vader:
Adhémar III le Barbu (Aymar III) de Limoges, zn. van Aymar II de Limoges (8e Vicomte de Limoges 1048-1090) en Humberge d'Angouleme, geb. Limoges [Frankrijk] circa 1050, Vicomte de Ségur et Vicomte de Limoges (11e) 1139-1148 (9e Vicomte de Limoges 1090-1136), ovl. Limoges [Frankrijk] in 1148, tr. met

Moeder:
Graille (Graule) d'Angouleme (Taillefer, de), dr. van Folques I Taillefer d'Angoulême (8e Comte d'Angoulême et de Taillefer) en Cundigard Vagena 'd Eu, geb. Angouleme [Frankrijk] circa 1060.

tr. (1) circa 1160
met

Guillaume IV Taillefer Comte d'Angouleme, zn. van Wulgrin II Taillefer Comte d'Angouleme en Ponche de la Marche, geb. Angouleme [Frankrijk] circa 1115, Comte d angouleme chatelain de bouteville, ovl. Messina [Italië] op 14 aug 1179.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Isabelle	*1160					1	2

tr. (2)
met

Bardon de Cognac, geb. Cognac [Frankrijk] circa 1095, Écuyer.Seigneur de Cognac, ovl. in 1131.

Bardon de Cognac.
"Bardon de Villebois .

Zijn zoon Bardon, heer van Cognac en Villebois, is bekend om de oorlogen die hij voerde tegen de graaf van Angoulême. Hij stierf vóór 1137, omdat zijn weduwe Emma van Limoges toen verloofd was met de laatste hertog van Aquitanië, die datzelfde jaar stierf. Ze hertrouwde met Guillaume VI Taillefer, zoon van graaf Vulgrin. In 1120 had hij de hertog Guillaume IX gevolgd naar Spanje." J-C de Vaugiraud (A. Debord: Société laïque Charente, P. 485-489) 8 v 2012 .

De stad Cognac had al vroeg machtige heren. In de 11e eeuw strafte Bardon moordenaars door hen levend te begraven op het lichaam van hun slachtoffer. Zijn alliantie werd gezocht door de grootste families van de naburige provincies. Adhémar III, burggraaf van Limoges, gaf zijn dochter Emma aan hem ten huwelijk, die volgens de handgeschreven kronieken van Limoges de oorzaak was van bloedige twisten. Ze verliet het landhuis van Cognac om in het bed van de hertog van Aquitanië te belanden, en liet zich vervolgens ontvoeren door Guillaume Taillefer, graaf van Angoulême...".

Fulco V (de Jonge) van Anjou

Fulco V (de Jonge) van Anjou, geb. in 1092, koning van Jeruzalem, ovl. Akko [Israël] in 1143.

Vader:
Fulco IV de Norse graaf van Anjou¹, zn. van Godfried II van Gâtinais en Ermengard (Blanche) van Anjou (Erfdochter van Anjou), geb. in 1043, graaf van Anjou, ovl. op 14 apr 1109, relatie (1) met Hildegarde van Beaugency, dr. van Lancelin II Seigneur de Beaugency (Comte de Vermandois, de Valois & de Chaumont en Vexin) en Alberge du Maine (Comtesse de Vermandois et de Valois), ovl. voor 1070. Uit deze relatie een dochter, tr. (2) in 1070 met Ermengarde van Bourbon. Uit dit huwelijk geen kinderen, tr. (3) op 21 jan 1076 met Arengard (Ermengarde) van Châtel-Aillon, ovl. na 1080. Uit dit huwelijk geen kinderen, relatie (4) met NN. van Brienne. Uit deze relatie geen kinderen, tr. (5) in 1089 met

Moeder:
Bertrada van Montfort (Bertrade (Beatrice) de Montfort l'Amauri), dr. van Simon I Dit l'Ainé de Montfort l'Amaury (Comte de Montfort) en Agnes van Evreux, ovl. Fontrevault [Frankrijk] op 14 feb 1117, tr. (2) met Philips I van Frankrijk, zn. van Hendrik I Capet (koning van Frankrijk 1031) en Anna Jaroslawna van Kiev (Reine de France (1051)). Uit dit huwelijk geen kinderen.

tr. (1) in 1110
met

Eremburge van Maine, dr. van Helias van Maine (graaf van Maine, heer van Flèche) en Mathilde van Château-du-Loir, erfdochter van Maine, ovl. in 1126.

Arengard van Châtel-Aillon.
Werd na 1080 non.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Sybille	*1106		†1165	Jeruzalem	59	1	6
2	Geoffrey V	*1113		†1151	Chateau - du - Loir [Frankrijk]	38	1	3

tr. (2) op 2 jun 1129
met

Melisende van Jeruzalem, dr. van Boudewijn II koning van Jeruzalem en Morfia von Melitene, ovl. op 11 sep 1160.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Amaury I	*1136		†1174		38	1	1

Bronnen:

1.	NRC Handelsblad, Krant, Mediahuis, Amsterdam, 2022 (NRC 005)
2.	Genealogie der Graven van Holland, Genealogie der graven van Holland, Dr. A.W.E. Dek, Europese Bibliotheek, Zaltbommel, 1969 (DEK/HOL) (blz. 12)

Eremburge van Maine

Eremburge van Maine, erfdochter van Maine, ovl. in 1126.

Vader:
Helias van Maine (Helie de Baugency Seigneur de La Fleche Comte du Maine), zn. van Johan I de Beaugency Seigneur de la Flèche en Paula van Maine, graaf van Maine, heer van Flèche, ovl. La Couture du Mans [Frankrijk] op 11 jul 1110, relatie met

Moeder:
Mathilde van Château-du-Loir, dr. van Gervais van Château-du-Loir en Emburga , ovl. in 1099.

tr. in 1110
met

Fulco V (de Jonge) van Anjou, zn. van Fulco IV de Norse graaf van Anjou (graaf van Anjou) en Bertrada van Montfort, geb. in 1092, koning van Jeruzalem, ovl. Akko [Israël] in 1143, tr. (2) met Melisende van Jeruzalem. Uit dit huwelijk een zoon.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Sybille	*1106		†1165	Jeruzalem	59	1	6
2	Geoffrey V	*1113		†1151	Chateau - du - Loir [Frankrijk]	38	1	3

Melisende van Jeruzalem

Melisende van Jeruzalem, ovl. op 11 sep 1160.

Vader:
Boudewijn II koning van Jeruzalem, ovl. Jeruzalem op 21 aug 1131, tr. met

Moeder:
Morfia von Melitene.

tr. op 2 jun 1129
met

Fulco V (de Jonge) van Anjou, zn. van Fulco IV de Norse graaf van Anjou (graaf van Anjou) en Bertrada van Montfort, geb. in 1092, koning van Jeruzalem, ovl. Akko [Israël] in 1143, tr. (1) met Eremburge van Maine, dr. van Helias van Maine (graaf van Maine, heer van Flèche) en Mathilde van Château-du-Loir. Uit dit huwelijk 2 kinderen.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Amaury I	*1136		†1174		38	1	1

Robert I de Beaumont Comte de Meulan 1st Earl of Leicester
Robert I de Beaumont Comte de Meulan 1st Earl of Leicester, geb. circa 1046, ovl. op 5 jun 1118, begr. Préaux [Frankrijk] Saint-Pierre de Préaux, Eure, Normandie, France.

Robert I de Beaumont Comte de Meulan 1st Earl of Leicester.
Le Preudhomme, made 1st onset in the battle of Hastings, obtained 64 lordships in Warwickshire, 16 in Leicestershire, 7 in Wiltshire, 3 in Northamptonshire, 1 in Gloucestershire, 1104 takes Roi Philippe Auguste his comite Meulan, c.1107 st. Earl, monk in Preaux, the oracle of God, the wisest man between here and Jerusalem, Seigneur (feudal Ld) of Beaumont, Pontaudemer, Brionne and Vatteville, Normandy, allegedly 1st Earl of Leicester Comte de Meulan, 1er comte de Leicester.

Vader:
Roger de Beaumont -le-Roger Seigneur de Pont-Audemer, zn. van Humphrey Seigneur de Vielles en Aubraye de la Haye-du-Puits (Héritière de la Forêt de Brotonne, Dame de Brionne), ovl. op 29 nov 1094, tr. met

Moeder:
Adelinde de Meulan, dr. van Galeran III Comte de Meulan en Oda de Conteville, ovl. op 8 apr 1081.

tr. in 1096
met

Elisabeth (Isabelle) de Vermandois, dr. van Hugo "de Grote" van Vermandois en Adela van Vermandois, geb. in 1085, ovl. Lewes [Groot Brittanië] op 13 feb 1131, begr. Prieuré Saint-Pancrace de Lewes, Sussex, England op 21 feb 1131, tr. (2) met William II "de Warren" (William II) de Varennes (Warenne, de). Uit dit huwelijk een dochter.

Uit dit huwelijk 3 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Elizabeth			†1148			1	1
2	Robert	*1104		†1168	Londen [Groot Brittanië]	63	1	3
3	Galéran IV	*1104		†1166	Préaux [Frankrijk]	61	1	5

Koenraad II van Luxemburg

Koenraad II graaf van Luxemburg¹, graaf van Luxemburg 1130, ovl. in 1136.

tr. voor 2 feb 1134
met

Ermgard gravin van Zutphen^1,2,3, dr. van Otto III 'de Rijke' heer en graaf van Zutphen (voogd van Corvey) en Judith van Supplinburg, geb. circa 1100, ovl. op 14 nov 1142, tr. (1) met Gerard II de Lange van Gelre. Uit dit huwelijk 3 kinderen.

Bronnen:

1.	Gelre-Geldern-Gelderland. Geschiedenis en cultuur van het hertogdom Gelre, Gelre-Geldern-Gelderland. Geschiedenis en c, Johannes Stinner, Karl-Heinz Tekath, Verlag des Historischen Vereins für Geldern, Geldern [Duitsland], 2001, 9053451943 (GCHG-1) (blz. 31)
2.	Gelre-Geldern-Gelderland. Geschiedenis en cultuur van het hertogdom Gelre, Gelre-Geldern-Gelderland. Geschiedenis en c, Johannes Stinner, Karl-Heinz Tekath, Verlag des Historischen Vereins für Geldern, Geldern [Duitsland], 2001, 9053451943 (GCHG-1) (blz. 46)
3.	Prometheus Kwartierstatenboeken (Deel XIII) (blz. 290)
4.	Gelre-Geldern-Gelderland. Geschiedenis en cultuur van het hertogdom Gelre, Gelre-Geldern-Gelderland. Geschiedenis en c, Johannes Stinner, Karl-Heinz Tekath, Verlag des Historischen Vereins für Geldern, Geldern [Duitsland], 2001, 9053451943 (GCHG-1) (blz. 32)

Clementia van Bourgondië

Clementia van Bourgondië, geb. circa 1070, ovl. circa 1133.

Clementia van Bourgondië.
Zij is een zuster van paus Calixtus II, die het bisdom Atrecht oprichtte.

Vader:
Willem I de Grote graaf van Bourgondië (van Bourgondië-Ivrea), zn. van Reinoud I graaf van Bourgondië-Ivrea (Graaf uit het huis Ivrea) en Adelheid/Judith van Normandië, geb. circa 1017, graaf, ovl. op 11 nov 1087, begr. Besançon (St. Etienne) [Frankrijk], tr. circa 1050 met

Moeder:
Etiennette (Stephanie, Stephania) van Longwy, dr. van Albert van Longwy van Lotharingen en Clementia van Foix, geb. Barcelona [Spanje] circa 1035, gravin van Vienne, ovl. Besançon (St. Etienne) [Frankrijk] op 19 okt 1088, begr. aldaar.

tr. (1) in 1090
met

Robert II van Vlaanderen, zn. van Robrecht I graaf van Vlaanderen (graaf van Vlaanderen 1071-1093) en Geertruid van Saksen Billung, geb. in 1065, ovl. op 1 okt 1111.

Robert II van Vlaanderen.
zoon van Robert I; hij huwde ca. 1090 met Clementia van Bourgondië (zuster van paus Calixtus II, die het bisdom Atrecht oprichtte); hij kreeg zijn bijnaam door zich te onderscheiden in de Eerste Kruistocht (1096-1099); hij steunde de paus in de investituurstrijd; hij was een trouw vazal van de Franse koningen.

tr. (2) na 1121
met

Godfried I (Godfried I 'met de Baard') graaf van Leuven (van Brabant Graf v. Löwen Markgraf v. Antwerpen Herzog v. Niederlothringen), zn. van Hendrik II van Leuven (graaf van Leuven in 1063) en Adela van de Betuwe (Comtesse des Basques), geb. circa 1060, Graaf van Leuven etc, ovl. Affligem op 25 jan 1139, tr. (1) met Ida van Chiny. Uit dit huwelijk 3 kinderen, uit dit huwelijk geen kinderen.

Godfried I graaf van Leuven.
Graaf van Leuven met de baard, Hertog van Neder Lotharingen sedert 13-5-1106, hierdoor tevens markgraaf van Antwerpen, voogd van Nijvel, Gembloers en Afflichem. Door koning Lotharius van Supplinburg ten voordele van graaf Walram II van Limburg ontzet uit de hertogelijke waardigheid 1228. Hij werd graaf van Leuven in feb/mrt 1095, benoemd tot hertog van Neder-Lotharingen en markgraaf van Antwerpen op de rijksdag van Worms 13-5-1106, ontzet 1128 (voor 13-6) maar blijft de hertogstitel voeren en behoudt Antwerpen, voogd van Nijvel, Gembloers en Affligem.

Maritgen/Maertje Vranckesdr

Maritgen/Maertje Vranckesdr, geb. Hillegersberg.

otr. Hillegersberg op 3 okt 1637, tr. Hillegersberg op 25 okt 1637
met

Cornelis Bouwens Corpershouck, zn. van Bouwen/Boudewijn Cornelis Corpershouck (molenaar op de Westmolen in 1617, oud-schepen 1651) en Aeltgen Cornelisdr, geb. voor 1617, molenaar op de Gapersmolen.

Uit dit huwelijk 5 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Boudewijn	*1665		1714	Delft (Oude Kerk)	48	1	0
2	Frank	~1640	Schiedam	1678	Delft (Oude Kerk)	38	0	0
3	Helena	~1656	Delft	1732	Delft	76	1	1
4	Jacob	~1649	Schiedam	1690	Delft (Nieuwe Kerk)	40	0	0
5	Aaltje	~1653	Delft				0	0

Gerhard II van Opper-Lotharingen

Gerhard II graaf van Opper-Lotharingen, graaf van de Elzas, ovl. op 6 mrt 1073.

Vader:
Gerhard IV von Metz Herzog von Lothringen, zn. van Adalbert II van Metz (Duc de Basse-Lorraine - Comte de Metz) en Judith von Öhningen, geb. in 993, ovl. in 1045, relatie met

Moeder:
Gisela van Metz.

relatie
met

Hedwig van Namen, ovl. in 1067.

Uit deze relatie 3 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Dirk	*1065		†1115	Chatenois	50	2	4
2	Beatrix	*1050		†1116		66	1	0
3	Gerhard			†1118			1	1

Hedwig van Namen

Hedwig van Namen, ovl. in 1067.

relatie
met

Gerhard II graaf van Opper-Lotharingen, zn. van Gerhard IV von Metz Herzog von Lothringen en Gisela van Metz, graaf van de Elzas, ovl. op 6 mrt 1073.

Uit deze relatie 3 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Dirk	*1065		†1115	Chatenois	50	2	4
2	Beatrix	*1050		†1116		66	1	0
3	Gerhard			†1118			1	1

Fulco IV de Norse van Anjou

Fulco IV de Norse graaf van Anjou¹, geb. in 1043, graaf van Anjou, ovl. op 14 apr 1109.

Fulco IV de Norse graaf van Anjou.
Graaf Fulco van Anjou had last van knobbeltenen, aan beide voeten. Zoiets is niet goed voor je humeur, dus wellicht dat hij hieraan zijn bijnaam Le Réchin dankt. Het is niet helemaal duidelijk hoe deze term vertaald moet worden, maar kenners houden het op 'nors'. Fulco werd soms ook Le Querelleur (de ruziemaker) genoemd, dus het is duidelijk dat hij volgens zijn tijdgenoten een moeilijk karakter had.
Fulco werd in 1043 geboren. Zijn moeder Ermengarde was de dochter van de beruchte Fulco de Zwarte, graaf van Anjou. Nadat haar vader en broer overleden waren, kwam Ermengardes oudste zoon Godfried (bijnaam: de Bebaarde) in Anjou aan de macht. Fulco moest genoegen nemen met Saintonge, een klein gebied aan de Atlantische kust.
Daarmee was hij niet tevreden, en hij viel zijn broer aan. Godfried was niet populair bij zijn edelen, die hem voor Fulco gevangen namen. Dat pikte de plaatselijke bevolking niet. Zij bevrijdden hun graaf en lynchten de verraders.
De Norse gaf niet op, en een jaar later versloeg hij de Bebaarde en nam hem gevangen. De rest van zijn leven kwam Godfried het kasteel van Chinon niet meer uit.
Rustig werd het niet in Anjou, dat ongeveer samenvalt met het huidige departement Maine-et-Loire. In het noorden had Fulco te maken met Willem de Veroveraar, de hertog van Normandië en sinds 1066 ook koning van Engeland. De bisschop van Tours, ten oosten van Anjou, wilde hem excommuniceren, terwijl zijn eigen edelen zijn gezag tartten zodra ze de kans kregen. Redenen genoeg om nors te zijn.
Verwerpelijke, zelfs schandalige gewoontes.
Maar misschien lag zijn neiging tot ruzie maken dus wel aan zijn grote tenen. We weten van deze kwaal dankzij de monnik Ordericus Vitalis, die kort na Fulco's leven zijn Historia Ecclesiastica schreef. Daarin lezen we dat de graaf van Anjou "vele verwerpelijke, zelfs schandalige gewoontes had en zich te buiten ging aan vele pestilente zonden".
Ordericus maakte zich vooral boos om de speciale schoenen die Fulco droeg. Die waren namelijk niet gewoon wat ruimer gemaakt om zijn knobbeltenen te ontzien. Nee, de schoenmakers hadden aan de schoen ook een fraaie punt gemaakt, "als de staart van een schorpioen".
Andere mannen zagen dit schoeisel, en dachten: dat wil ik ook! Fulco's puntschoenen raakten in de mode, zelfs bij de geestelijkheid. Ordericus begreep het niet. "Wat eerbare mannen ooit schandelijk vonden en verwierpen als vuiligheid, vinden de mannen van deze tijd zo zoet als honing en ze paraderen ermee rond alsof het bijzonder elegant is.".
De aanstichter van deze modetrend stierf in 1109, terwijl Anjou nog steeds onrustig was. Zijn kleinzoon Godfried was succesvoller. Hij werd de stichter van het beroemde huis van Plantagenet.

Vader:
Godfried II (Geoffroy Ferreol) van Gâtinais (Comte de Chateau-Landon Comte du Gatinais), zn. van Geoffry III / IV de Gatinais (graaf in Gatinais en Chateau Landon) en Beatrice van Mâcon, ovl. Anjou [Frankrijk] op 30 apr 1045, tr. circa 1035 met

Moeder:
Ermengard (Blanche) van Anjou, dr. van Fulco III Nerra Comte d'Anjou (graaf van Anjou in 987) en Hildegarde de Haute-Lorraine, geb. op 1 nov 1002, Erfdochter van Anjou, ovl. Fleurey-Sur-Ouche [Frankrijk] op 21 mrt 1076, begr. op 30 mrt 1076, tr. (2) met haar achterneef Robert I Duc van Bourgondië. Uit dit huwelijk een dochter.

relatie (1)
met

Hildegarde van Beaugency, dr. van Lancelin II Seigneur de Beaugency (Comte de Vermandois, de Valois & de Chaumont en Vexin) en Alberge du Maine (Comtesse de Vermandois et de Valois), ovl. voor 1070.

Uit deze relatie een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Ermengarde	*1068	Angers [Frankrijk]	†1146	Dijon [Frankrijk]	77	2	2

tr. (2) in 1070
met

Ermengarde van Bourbon.

tr. (3) op 21 jan 1076
met

Arengard (Ermengarde) van Châtel-Aillon, ovl. na 1080.

Arengard van Châtel-Aillon.
Werd na 1080 non.

relatie (4)
met

NN. van Brienne.

tr. (5) in 1089
met

Bertrada van Montfort (Bertrade (Beatrice) de Montfort l'Amauri), dr. van Simon I Dit l'Ainé de Montfort l'Amaury (Comte de Montfort) en Agnes van Evreux, ovl. Fontrevault [Frankrijk] op 14 feb 1117, tr. (2) met Philips I van Frankrijk, zn. van Hendrik I Capet (koning van Frankrijk 1031) en Anna Jaroslawna van Kiev (Reine de France (1051)). Uit dit huwelijk geen kinderen.

Bertrada van Montfort.
geschaakt 27-10-1091; gehuwd 15-5-1092, welk huwelijk echter door de paus niet erkend werd; verstoten 2-12-1104 Bertrade de Montfort l’Amaury, echtgenote van Foulques IV, graaf van Anjou; dochter van Simon Ier, graaf van Montfort-l’Amaury en Agnes d’Evreux. Bertrade werd non na 1108 en overleed Fontrevault 14-2-1117.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Fulco V	*1092		†1143	Akko [Israël]	51	2	3

Bronnen:

1.	NRC Handelsblad, Krant, Mediahuis, Amsterdam, 2022 (NRC 005)
2.	De Bourgondiërs Aartsvaders van de Lage Landen, De Bourgondiërs Aartsvaders van de Lage Lan, Bart van Loo, De Bezige Bij, Amsterdam, 2024 (B 067) (blz/akte 45)
3.	Genealogie der Graven van Holland, Genealogie der graven van Holland, Dr. A.W.E. Dek, Europese Bibliotheek, Zaltbommel, 1969 (DEK/HOL) (blz. 12)

Bertrada van Montfort
Bertrada van Montfort (Bertrade (Beatrice) de Montfort l'Amauri), ovl. Fontrevault [Frankrijk] op 14 feb 1117.

Vader:
Simon I Dit l'Ainé de Montfort l'Amaury (Simon Sire de Montfort-l'Amaury Seigneur d'Evreux), zn. van Amaury II van Epernon en baron van Montfort en Bertrade van Gometz, geb. circa 1020, Comte de Montfort, ovl. op 1 okt 1087, tr. (1) in 1055 met Isabeau de Broyes Dame de Nogent-Le-Roi (Bardoul), dr. van Barthelemy Seigneur de Broyes et de Beaufort en Elisabeth? de Valois Dame de Chateauvillain Et D'arc-En-Barrois, geb. in 1024, Dame de Nogent- Duchess of Montfort, Countess of Broyes, Baroness Bassett, ovl. Eure-et-Loire [Frankrijk] in 1098. Uit dit huwelijk een dochter, tr. (2) in 1060 met

Moeder:
Agnes van Evreux, dr. van Richard graaf d'Evreux (graaf van Evreux) en Godehilde ou Adélaïde ou Papia ou Hélène dite Fitz Osbern de Crepon, geb. in 1039, ovl. in 1085.

tr. (1) in 1089
met

Fulco IV de Norse graaf van Anjou¹, zn. van Godfried II van Gâtinais en Ermengard (Blanche) van Anjou (Erfdochter van Anjou), geb. in 1043, graaf van Anjou, ovl. op 14 apr 1109, relatie (1) met Hildegarde van Beaugency. Uit deze relatie een dochter, tr. (2) met Ermengarde van Bourbon. Uit dit huwelijk geen kinderen, tr. (3) met Arengard van Châtel-Aillon. Uit dit huwelijk geen kinderen, relatie (4) met NN. van Brienne. Uit deze relatie geen kinderen.

Fulco IV de Norse graaf van Anjou.
Graaf Fulco van Anjou had last van knobbeltenen, aan beide voeten. Zoiets is niet goed voor je humeur, dus wellicht dat hij hieraan zijn bijnaam Le Réchin dankt. Het is niet helemaal duidelijk hoe deze term vertaald moet worden, maar kenners houden het op 'nors'. Fulco werd soms ook Le Querelleur (de ruziemaker) genoemd, dus het is duidelijk dat hij volgens zijn tijdgenoten een moeilijk karakter had.
Fulco werd in 1043 geboren. Zijn moeder Ermengarde was de dochter van de beruchte Fulco de Zwarte, graaf van Anjou. Nadat haar vader en broer overleden waren, kwam Ermengardes oudste zoon Godfried (bijnaam: de Bebaarde) in Anjou aan de macht. Fulco moest genoegen nemen met Saintonge, een klein gebied aan de Atlantische kust.
Daarmee was hij niet tevreden, en hij viel zijn broer aan. Godfried was niet populair bij zijn edelen, die hem voor Fulco gevangen namen. Dat pikte de plaatselijke bevolking niet. Zij bevrijdden hun graaf en lynchten de verraders.
De Norse gaf niet op, en een jaar later versloeg hij de Bebaarde en nam hem gevangen. De rest van zijn leven kwam Godfried het kasteel van Chinon niet meer uit.
Rustig werd het niet in Anjou, dat ongeveer samenvalt met het huidige departement Maine-et-Loire. In het noorden had Fulco te maken met Willem de Veroveraar, de hertog van Normandië en sinds 1066 ook koning van Engeland. De bisschop van Tours, ten oosten van Anjou, wilde hem excommuniceren, terwijl zijn eigen edelen zijn gezag tartten zodra ze de kans kregen. Redenen genoeg om nors te zijn.
Verwerpelijke, zelfs schandalige gewoontes.
Maar misschien lag zijn neiging tot ruzie maken dus wel aan zijn grote tenen. We weten van deze kwaal dankzij de monnik Ordericus Vitalis, die kort na Fulco's leven zijn Historia Ecclesiastica schreef. Daarin lezen we dat de graaf van Anjou "vele verwerpelijke, zelfs schandalige gewoontes had en zich te buiten ging aan vele pestilente zonden".
Ordericus maakte zich vooral boos om de speciale schoenen die Fulco droeg. Die waren namelijk niet gewoon wat ruimer gemaakt om zijn knobbeltenen te ontzien. Nee, de schoenmakers hadden aan de schoen ook een fraaie punt gemaakt, "als de staart van een schorpioen".
Andere mannen zagen dit schoeisel, en dachten: dat wil ik ook! Fulco's puntschoenen raakten in de mode, zelfs bij de geestelijkheid. Ordericus begreep het niet. "Wat eerbare mannen ooit schandelijk vonden en verwierpen als vuiligheid, vinden de mannen van deze tijd zo zoet als honing en ze paraderen ermee rond alsof het bijzonder elegant is.".
De aanstichter van deze modetrend stierf in 1109, terwijl Anjou nog steeds onrustig was. Zijn kleinzoon Godfried was succesvoller. Hij werd de stichter van het beroemde huis van Plantagenet.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Fulco V	*1092		†1143	Akko [Israël]	51	2	3

tr. (2) op 15 mei 1092
met

Philips I van Frankrijk², zn. van Hendrik I Capet (koning van Frankrijk 1031) en Anna Jaroslawna van Kiev (Reine de France (1051)), geb. Champagne-Et-Fontaine [Frankrijk] op 23 mei 1052, koning van Frankrijk 1060-1108, ovl. Melun [Frankrijk] op 29 jul 1108, tr. (1) met Berthe gravin van Holland. Uit dit huwelijk 2 kinderen, tr. (3) met Bertrada van Montfort. Uit dit huwelijk 4 kinderen.

Bronnen:

1.	NRC Handelsblad, Krant, Mediahuis, Amsterdam, 2022 (NRC 005)
2.	Genealogie der Graven van Holland, Genealogie der graven van Holland, Dr. A.W.E. Dek, Europese Bibliotheek, Zaltbommel, 1969 (DEK/HOL) (blz. 12)

Hildegarde van Beaugency

Hildegarde van Beaugency, ovl. voor 1070.

Vader:
Lancelin II Seigneur de Beaugency, zn. van Lanzelin I van Beaugency (Comte du Maine, Seigneur de la Flèche, Seigneur de Beaugency) en Paule d'Angouleme Et de Périgord, geb. Beaugency [Frankrijk] in 1045, Comte de Vermandois, de Valois & de Chaumont en Vexin, ovl. Sarthe [Frankrijk] op 18 okt 1102, tr. met

Moeder:
Alberge du Maine, geb. Beaugency [Frankrijk] in 1036, Comtesse de Vermandois et de Valois, ovl. in 1082.

relatie
met

Fulco IV de Norse graaf van Anjou¹, zn. van Godfried II van Gâtinais en Ermengard (Blanche) van Anjou (Erfdochter van Anjou), geb. in 1043, graaf van Anjou, ovl. op 14 apr 1109, tr. (2) met Ermengarde van Bourbon. Uit dit huwelijk geen kinderen, tr. (3) met Arengard van Châtel-Aillon. Uit dit huwelijk geen kinderen, relatie (4) met NN. van Brienne. Uit deze relatie geen kinderen, tr. (5) met Bertrada van Montfort, dr. van Simon I Dit l'Ainé de Montfort l'Amaury (Comte de Montfort) en Agnes van Evreux. Uit dit huwelijk een zoon.

Fulco IV de Norse graaf van Anjou.
Graaf Fulco van Anjou had last van knobbeltenen, aan beide voeten. Zoiets is niet goed voor je humeur, dus wellicht dat hij hieraan zijn bijnaam Le Réchin dankt. Het is niet helemaal duidelijk hoe deze term vertaald moet worden, maar kenners houden het op 'nors'. Fulco werd soms ook Le Querelleur (de ruziemaker) genoemd, dus het is duidelijk dat hij volgens zijn tijdgenoten een moeilijk karakter had.
Fulco werd in 1043 geboren. Zijn moeder Ermengarde was de dochter van de beruchte Fulco de Zwarte, graaf van Anjou. Nadat haar vader en broer overleden waren, kwam Ermengardes oudste zoon Godfried (bijnaam: de Bebaarde) in Anjou aan de macht. Fulco moest genoegen nemen met Saintonge, een klein gebied aan de Atlantische kust.
Daarmee was hij niet tevreden, en hij viel zijn broer aan. Godfried was niet populair bij zijn edelen, die hem voor Fulco gevangen namen. Dat pikte de plaatselijke bevolking niet. Zij bevrijdden hun graaf en lynchten de verraders.
De Norse gaf niet op, en een jaar later versloeg hij de Bebaarde en nam hem gevangen. De rest van zijn leven kwam Godfried het kasteel van Chinon niet meer uit.
Rustig werd het niet in Anjou, dat ongeveer samenvalt met het huidige departement Maine-et-Loire. In het noorden had Fulco te maken met Willem de Veroveraar, de hertog van Normandië en sinds 1066 ook koning van Engeland. De bisschop van Tours, ten oosten van Anjou, wilde hem excommuniceren, terwijl zijn eigen edelen zijn gezag tartten zodra ze de kans kregen. Redenen genoeg om nors te zijn.
Verwerpelijke, zelfs schandalige gewoontes.
Maar misschien lag zijn neiging tot ruzie maken dus wel aan zijn grote tenen. We weten van deze kwaal dankzij de monnik Ordericus Vitalis, die kort na Fulco's leven zijn Historia Ecclesiastica schreef. Daarin lezen we dat de graaf van Anjou "vele verwerpelijke, zelfs schandalige gewoontes had en zich te buiten ging aan vele pestilente zonden".
Ordericus maakte zich vooral boos om de speciale schoenen die Fulco droeg. Die waren namelijk niet gewoon wat ruimer gemaakt om zijn knobbeltenen te ontzien. Nee, de schoenmakers hadden aan de schoen ook een fraaie punt gemaakt, "als de staart van een schorpioen".
Andere mannen zagen dit schoeisel, en dachten: dat wil ik ook! Fulco's puntschoenen raakten in de mode, zelfs bij de geestelijkheid. Ordericus begreep het niet. "Wat eerbare mannen ooit schandelijk vonden en verwierpen als vuiligheid, vinden de mannen van deze tijd zo zoet als honing en ze paraderen ermee rond alsof het bijzonder elegant is.".
De aanstichter van deze modetrend stierf in 1109, terwijl Anjou nog steeds onrustig was. Zijn kleinzoon Godfried was succesvoller. Hij werd de stichter van het beroemde huis van Plantagenet.

Uit deze relatie een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Ermengarde	*1068	Angers [Frankrijk]	†1146	Dijon [Frankrijk]	77	2	2

Bronnen:

1.	NRC Handelsblad, Krant, Mediahuis, Amsterdam, 2022 (NRC 005)

Ermengarde van Bourbon

Ermengarde van Bourbon.

tr. in 1070
met

Fulco IV de Norse graaf van Anjou¹, zn. van Godfried II van Gâtinais en Ermengard (Blanche) van Anjou (Erfdochter van Anjou), geb. in 1043, graaf van Anjou, ovl. op 14 apr 1109, relatie (1) met Hildegarde van Beaugency, dr. van Lancelin II Seigneur de Beaugency (Comte de Vermandois, de Valois & de Chaumont en Vexin) en Alberge du Maine (Comtesse de Vermandois et de Valois). Uit deze relatie een dochter, tr. (3) met Arengard van Châtel-Aillon. Uit dit huwelijk geen kinderen, relatie (4) met NN. van Brienne. Uit deze relatie geen kinderen, tr. (5) met Bertrada van Montfort, dr. van Simon I Dit l'Ainé de Montfort l'Amaury (Comte de Montfort) en Agnes van Evreux. Uit dit huwelijk een zoon.

Fulco IV de Norse graaf van Anjou.
Graaf Fulco van Anjou had last van knobbeltenen, aan beide voeten. Zoiets is niet goed voor je humeur, dus wellicht dat hij hieraan zijn bijnaam Le Réchin dankt. Het is niet helemaal duidelijk hoe deze term vertaald moet worden, maar kenners houden het op 'nors'. Fulco werd soms ook Le Querelleur (de ruziemaker) genoemd, dus het is duidelijk dat hij volgens zijn tijdgenoten een moeilijk karakter had.
Fulco werd in 1043 geboren. Zijn moeder Ermengarde was de dochter van de beruchte Fulco de Zwarte, graaf van Anjou. Nadat haar vader en broer overleden waren, kwam Ermengardes oudste zoon Godfried (bijnaam: de Bebaarde) in Anjou aan de macht. Fulco moest genoegen nemen met Saintonge, een klein gebied aan de Atlantische kust.
Daarmee was hij niet tevreden, en hij viel zijn broer aan. Godfried was niet populair bij zijn edelen, die hem voor Fulco gevangen namen. Dat pikte de plaatselijke bevolking niet. Zij bevrijdden hun graaf en lynchten de verraders.
De Norse gaf niet op, en een jaar later versloeg hij de Bebaarde en nam hem gevangen. De rest van zijn leven kwam Godfried het kasteel van Chinon niet meer uit.
Rustig werd het niet in Anjou, dat ongeveer samenvalt met het huidige departement Maine-et-Loire. In het noorden had Fulco te maken met Willem de Veroveraar, de hertog van Normandië en sinds 1066 ook koning van Engeland. De bisschop van Tours, ten oosten van Anjou, wilde hem excommuniceren, terwijl zijn eigen edelen zijn gezag tartten zodra ze de kans kregen. Redenen genoeg om nors te zijn.
Verwerpelijke, zelfs schandalige gewoontes.
Maar misschien lag zijn neiging tot ruzie maken dus wel aan zijn grote tenen. We weten van deze kwaal dankzij de monnik Ordericus Vitalis, die kort na Fulco's leven zijn Historia Ecclesiastica schreef. Daarin lezen we dat de graaf van Anjou "vele verwerpelijke, zelfs schandalige gewoontes had en zich te buiten ging aan vele pestilente zonden".
Ordericus maakte zich vooral boos om de speciale schoenen die Fulco droeg. Die waren namelijk niet gewoon wat ruimer gemaakt om zijn knobbeltenen te ontzien. Nee, de schoenmakers hadden aan de schoen ook een fraaie punt gemaakt, "als de staart van een schorpioen".
Andere mannen zagen dit schoeisel, en dachten: dat wil ik ook! Fulco's puntschoenen raakten in de mode, zelfs bij de geestelijkheid. Ordericus begreep het niet. "Wat eerbare mannen ooit schandelijk vonden en verwierpen als vuiligheid, vinden de mannen van deze tijd zo zoet als honing en ze paraderen ermee rond alsof het bijzonder elegant is.".
De aanstichter van deze modetrend stierf in 1109, terwijl Anjou nog steeds onrustig was. Zijn kleinzoon Godfried was succesvoller. Hij werd de stichter van het beroemde huis van Plantagenet.

Bronnen:

1.	NRC Handelsblad, Krant, Mediahuis, Amsterdam, 2022 (NRC 005)

Arengard van Châtel-Aillon

Arengard (Ermengarde) van Châtel-Aillon, ovl. na 1080.

Arengard van Châtel-Aillon.
Werd na 1080 non.

tr. op 21 jan 1076
met

Fulco IV de Norse graaf van Anjou¹, zn. van Godfried II van Gâtinais en Ermengard (Blanche) van Anjou (Erfdochter van Anjou), geb. in 1043, graaf van Anjou, ovl. op 14 apr 1109, relatie (1) met Hildegarde van Beaugency, dr. van Lancelin II Seigneur de Beaugency (Comte de Vermandois, de Valois & de Chaumont en Vexin) en Alberge du Maine (Comtesse de Vermandois et de Valois). Uit deze relatie een dochter, tr. (2) met Ermengarde van Bourbon. Uit dit huwelijk geen kinderen, relatie (4) met NN. van Brienne. Uit deze relatie geen kinderen, tr. (5) met Bertrada van Montfort, dr. van Simon I Dit l'Ainé de Montfort l'Amaury (Comte de Montfort) en Agnes van Evreux. Uit dit huwelijk een zoon.

Fulco IV de Norse graaf van Anjou.
Graaf Fulco van Anjou had last van knobbeltenen, aan beide voeten. Zoiets is niet goed voor je humeur, dus wellicht dat hij hieraan zijn bijnaam Le Réchin dankt. Het is niet helemaal duidelijk hoe deze term vertaald moet worden, maar kenners houden het op 'nors'. Fulco werd soms ook Le Querelleur (de ruziemaker) genoemd, dus het is duidelijk dat hij volgens zijn tijdgenoten een moeilijk karakter had.
Fulco werd in 1043 geboren. Zijn moeder Ermengarde was de dochter van de beruchte Fulco de Zwarte, graaf van Anjou. Nadat haar vader en broer overleden waren, kwam Ermengardes oudste zoon Godfried (bijnaam: de Bebaarde) in Anjou aan de macht. Fulco moest genoegen nemen met Saintonge, een klein gebied aan de Atlantische kust.
Daarmee was hij niet tevreden, en hij viel zijn broer aan. Godfried was niet populair bij zijn edelen, die hem voor Fulco gevangen namen. Dat pikte de plaatselijke bevolking niet. Zij bevrijdden hun graaf en lynchten de verraders.
De Norse gaf niet op, en een jaar later versloeg hij de Bebaarde en nam hem gevangen. De rest van zijn leven kwam Godfried het kasteel van Chinon niet meer uit.
Rustig werd het niet in Anjou, dat ongeveer samenvalt met het huidige departement Maine-et-Loire. In het noorden had Fulco te maken met Willem de Veroveraar, de hertog van Normandië en sinds 1066 ook koning van Engeland. De bisschop van Tours, ten oosten van Anjou, wilde hem excommuniceren, terwijl zijn eigen edelen zijn gezag tartten zodra ze de kans kregen. Redenen genoeg om nors te zijn.
Verwerpelijke, zelfs schandalige gewoontes.
Maar misschien lag zijn neiging tot ruzie maken dus wel aan zijn grote tenen. We weten van deze kwaal dankzij de monnik Ordericus Vitalis, die kort na Fulco's leven zijn Historia Ecclesiastica schreef. Daarin lezen we dat de graaf van Anjou "vele verwerpelijke, zelfs schandalige gewoontes had en zich te buiten ging aan vele pestilente zonden".
Ordericus maakte zich vooral boos om de speciale schoenen die Fulco droeg. Die waren namelijk niet gewoon wat ruimer gemaakt om zijn knobbeltenen te ontzien. Nee, de schoenmakers hadden aan de schoen ook een fraaie punt gemaakt, "als de staart van een schorpioen".
Andere mannen zagen dit schoeisel, en dachten: dat wil ik ook! Fulco's puntschoenen raakten in de mode, zelfs bij de geestelijkheid. Ordericus begreep het niet. "Wat eerbare mannen ooit schandelijk vonden en verwierpen als vuiligheid, vinden de mannen van deze tijd zo zoet als honing en ze paraderen ermee rond alsof het bijzonder elegant is.".
De aanstichter van deze modetrend stierf in 1109, terwijl Anjou nog steeds onrustig was. Zijn kleinzoon Godfried was succesvoller. Hij werd de stichter van het beroemde huis van Plantagenet.

Bronnen:

1.	NRC Handelsblad, Krant, Mediahuis, Amsterdam, 2022 (NRC 005)